Daar zijn we dan.

Na een lange vliegreis van bijna 11 uur zijn we gisteren (3-11-2016) dan eindelijke aangekomen in Bangkok! Na het lange wachten bij de paspoort controle konden we onze koffers pakken en op naar de meetingpoint waar onze gids al stond te wachten.
Eenmaal bij de auto aangekomen komt onze chauffeur er achter dat er iemand dubbel heeft geparkeerd en wij er dus niet uit konden. Tja ga dan maar eens opzoek naar de eigenaar van de andere auto.
Maar nee dat hoeft niet. De chauffeur duwt gewoon de auto aan de kant zodat wij er uit kunnen, zo dat is onze eerste ''open mond'' ervaring van dit prachtige land!

Na een tussenstop worden we naar ons hotel gebracht, het Royal Princess Hotel. Een enorm luxe hotel waarbij we zelf de deur niet eens meer open hoeven te doen.
We moeten de auto reis nog even verwerken en omdat we erg moe zijn van de reis besluiten we het vandaag rustig aan te doen.
We gaan Bangkok op ons gemak even verkennen en stappen daarom lekker in de bekende Tuk Tuk's. Wat nou rustig aan, gewoon gas er op en over doorheen crossen zal je bedoelen.
Na China Town gezien te hebben en wat verder rond gelopen te hebben (bijna verdwaald) besluiten we een taxi terug naar het hotel te nemen. Daar aangekomen krijgen we van de portier te horen dat we opgelicht zijn omdat we de helft te veel voor de rit betaald te hebben.

Inmiddels kregen we al een beetje honger en besloten in het hotel een hapje te gaan eten. Een typisch Thais voorgerecht waarbij je een blaadje moest dichtvouwen en moest vullen met verschillende ingrediënten. Na een paar blaadjes brak het zweet uit bij Ralf vanwege de hete pepertjes (tja mannen leren het na 1 keer niet).

Na een heerlijke nachtrust is onze 2de en ook meteen laatste in Bangkok aangebroken (4-11).
We besluiten iets te doen wat we in Nederland nooit zullen doen, namelijk: Fietsen!
Een indrukwekkende tocht langs verschillende wijken bracht ons ook naar de Jungle van Bangkok. Op betonnen paadjes van een meter breed met scherpe bochtjes hebben we de drukte van de stad even kunnen ontvluchten.
Maar de gids had nog een verassing voor ons, jawel een drukke straat oversteken zonder stoplichten. Ag zo moeilijk is het niet, gewoon je hand opsteken en de auto's stoppen vanzelf, maar eng is het wel kan ik je vertellen.

Na even douchen zijn we richting ''Wat Pho'' gegaan, oftewel ''De Rustende Boeddha''.
Wauw, wat is dit onwijs mooi en groter dan we beide verwacht hadden.
Na wat rondgelopen te hebben op het terrein zijn we naar het naastgelegen Koninklijk Paleis gelopen. Helaas was deze al wel dicht maar we konden genoeg zien. Al die lokale mensen die in de rij staan voor eten omdat ze hele dagen bij het Paleis willen zijn. Bloemen worden uitgedeeld om tegen de muur aan te leggen. Alles wordt gratis weggegeven, van water tot schaafijs tot eten en bloemen zelfs voor de toeristen.
De hele straat is ook afgezet zodat er geen auto's de rust kunnen komen verstoren.
Omdat we een reservering geplaatst hebben voor het diner besluiten we een taxi aan te houden. Maar dan horen we ineens ''Stop'', ze speelde het volkslied af van Thailand. We kijken om ons heen en het lijkt wel alsof iemand op pauze gedrukt heeft, iedereen stond stil en was stil, waar je ook stond of wat je ook aan het doen was.

Na wat zoeken hebben dan toch een taxi kunnen vinden, op naar een Skybar.
Naar een half uurtje wordt er gezegd dat we er zijn. Maar helaas, we zijn bij de verkeerde afgezet. Ach ja dan maar uitstappen en zelf verder zoeken. We gaan zelf opzoek naar het juiste restaurant tot ik mijn enkel verzwik en op de grond val. AU!! Na wat strompelen besluiten we dan toch maar te gaan eten bij de verkeerde Sky Bar.
Ik zou zeggen bekijk de foto's maar. Het is zo ongelooflijk mooi dat ik het niet met woorden kan beschrijven. Het doet de pijn aan mijn voet meteen vergeten.
Geen sirenes. geen claxons maar alleen een heerlijk stilte.
Het eten heeft ons wat gekost maar het was het echt meer dan waard.

We moeten morgen om half 6 opstaan dus lekker terug naar het hotel, alleen jammer dat onze taxichauffeur de weg kwijt raakt en ons hotel niet meer kan vinden. Na een beetje helpen zijn we er dan eindelijk.
We gaan ons klaarmaken voor morgen en hopelijk is de pijn in mijn voet dan grotendeels weg.