Het ultieme vakantie gevoel

Pff het opstaan valt toch zwaarder als dat we dachten vandaag (22-11). We merken beide het effect wat gisterenavond gehad heeft in ieder geval. Maar ja dat hoort er ook gewoon bij.

Omdat we nog maar een paar dagen over hebben gaan we gewoon de laatste paar dagen echt relaxen. Beetje aan het zwembad liggen, lekker drinken en lekker eten.
Vandaag na het ontbijt willen we nog wel even iets actiefs gaan doen. We gaan namelijk even kanoën.
Ik heb dit nog nooit in mijn leven gedaan dus ik vind het best spannend maar we zien het wel. We gaan met z'n 2e in 1 bootje en Ralf gaat achter zitten.
Na wat varen en peddelen ben ik al niet zo bang meer, het is heerlijk. Een beetje dobberen over de golven en een prachtig uitzicht. Onbeschrijfelijk hoe hemels dit allemaal voelt!

De rest van de dag gaan we gewoon lekker aan het zwembad liggen. Als we honger krijgen gaan we op ons gemakt douchen en omkleden.
We stappen op de scooter en rijden 2 dorpjes verder. Het is een klein dorpje maar wel met een ruime keuze aan leuke tentjes om wat te eten. Nog wat winkels binnen lopen en dan kiezen we een leuk tentje om wat te gaan eten.
Lekker klein, leuk personeel en geloof het of niet maar wij zitten binnen en de keuken is buiten. Zodra er een gerecht klaar is rinkelen ze buiten met een koebel zodat het personeel binnen weet dat er iets klaar is. Geweldig systeem en heerlijk om naar te kijken.

Na het eten gaan we terug naar het hotel omdat er een show zou zijn op het stand vanavond. De show zou al 3 dagen zijn maar steeds regent het een beetje in de avond en wordt het afgelast.
Vandaag is het de hele avond droog gebleven dus we gaan even kijken.
We zijn gelukkig op tijd en de show gaat gelukkig ook door.
Het blijkt een show met vuur te zijn, vandaar dat het niet kon met regen.
We zitten beide aan een heerlijke cocktail (tja de uitspraak van nooit meer drinken is nu al vervlogen) en kijken naar prachtige handelingen die met vuur gedaan worden.
Dit is echt het ultieme vakantiegevoel, de hele dag niet veel gedaan hebben, heerlijk gegeten en gedronken en dan ook nog eens de avond afsluiten met een prachtige show.

Vandaag (23-11) zetten we het ultieme vakantie gevoel gewoon nog even door.
Na het ontbijt gaan we nog een paar dorpjes verkennen en wat shoppen bij de winkeltjes.
Het regent af en toe dus soms stoppen we met de scooter om te schuilen.
Bij het laatste dorpje stoppen we en stappen we de ''7 eleven'' winkel binnen. Even wat water halen.
En dan herinner ik me weer iets. Je kunt hier ook tosti's kopen die ze achter de kassa warm maken. Die moeten we even proberen natuurlijk.
We kopen een tosti, ze warmen hem op en we lopen de winkel uit.
We gaan wel even een plekje zoeken om hem rustig op te eten. We lopen een steegje in. Na een paar honderd meter komen we uit op het strand. Daar staat een grote boom met wortels die uit de grond komen. Een prima plekje. We gaan zitten, kijken uit over de zee en zitten een lekkere tosti te eten van ongeveer 70 cent. Heerlijk, meer kan ik niet zeggen!
Op de terug weg gaan we nog even boogschieten. Toch nog even iets actiefs doen vandaag. Ik kan er helemaal niets van maar hoe vaker ik schiet hoe beter het wordt. De 6 pijlen komen al wat vaker in het papier in plaats van buiten het hele bord.
Toch even een leuke afwisseling van het niets doen.

Na weer de rest van de dag lekker aan het zwembad gelegen te hebben gaan we ons weer omkleden om te gaan eten.
We blijven dit keer wel dicht in de beurt van het hotel want het begint al te onweren en we hebben ook geen scooter meer.
We lopen het kleine dorpje in en gaan op zoek naar een leuk restaurantje.
Al gauw komen we weer in een steegje terecht (wat hebben wij toch met steegjes) en lopen recht op een restaurant af op zee.
Het is verlicht met sfeerverlichting en je kunt onder een afdak gaan zitten of wat verder op het water.
We kiezen er voor om wat verder op het water te gaan zitten maar al snel gaan we verplaatsen omdat het echt ieder moment kan gaan regenen.
Het is een ''Sea Food'' restaurant dus genoeg keuze uit vis. Sterker nog toen we aan kwamen lopen zagen we de gevulde aquaria al staan.
Tijdens het eten wordt de zee soms opgelicht met een grote flits van het onweer. Prachtig om naar te kijken, maar dan ineens valt overal de stroom weg. Geen lampen meer, geen keukengerei meer, helemaal niets doet het meer.
Ach wat maakt het uit, koken kun je nog steeds en dan zet je toch gewoon wat kaarsen op tafel.
We moeten alleen even het drinken aanpassen want dat moet met een blender en die kunnen ze nu even niet gebruiken.
Het is wel romantisch en mysterieus zo.

We hebben heerlijk gegeten en na ongeveer een uur is de stroom ook weer gewoon aangegaan.
Het is inmiddels ook gaan regenen maar we moeten toch een keer terug naar het hotel. Het is ongeveer 500 meter lopen dus zo ver is het niet maar je kunt in 500 meter toch goed nat worden.
We besluiten maar gewoon te gaan lopen. Het lijkt niet echt snel op te houden dus we moeten wel. Voordat we het restaurant willen verlaten kijken we nog wat mee van het personeel...
2 plastic zakjes, zodat we iets minder nat worden. Het helpt niet echt met deze regen maar toch het idee is leuk en zet daarom ook gewoon het zakje op mijn hoofd.
Daar gaan we dan. Bij de eerste paar meter al helemaal doorweekt maar toch is het wel lekker.
Bij het hotel aangekomen druipen we naar binnen. Ralf wil nog even op het strand lopen met de regen dus we lopen nog wat verder.

We drinken uiteindelijke nog 1 cocktailtje voordat we naar de kamer gaan.
Het is helaas alweer de laatste avond voor ons hier dus dat moet ook even goed afgesloten worden toch?

Wat een dubbel gevoel, we zijn blij dat we weer bijna naar huis gaan maar vinden het ook zo enorm jammer.
Het is een prachtig land, de mensen zijn zo vriendelijk, je kunt van alles doen, je hoeft je nooit te vervelen en de mensen zijn altijd zo vrolijk.
Wij zijn er in deze paar weken echt achter gekomen waarom ze dit het land van de glimlach noemen. Als ik er alleen al aan terug denk moet ik al glimlachen, kun je nagaan.

Helaas zit het er bijna op. Morgen nog een dagje en dan hebben we een lange reis in het vooruitzicht. Wie weet wat we nog zullen meemaken...